Buddhism and Burma Military Evils

ဘုရားရွင္သာသနာ ႏွင့္ စစ္၀ါဒီႀကီးမ်ား
အရွင္ရာဟုလာ

ဘုရားရွင္ရဲ႕ သံဃာ့အဖြဲ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ေအာင္ ရွည္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလုိ အရွည္တည္ႏုိင္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္း၊ အသက္ဟာ “၀ိနည္း” ဆုိတဲ့ စည္းကမ္း ဥပေဒဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ိနည္းေတာ္ဟာ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အသက္ပါ (၀ိနေယာ နာမ သာသနႆ အာယု)။ သာသနာရဲ႕ အသက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၀ိနည္းတရားေတာ္ကို သံဃာေတာ္ေတြက ေဆာင္ထားရတာပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ပဲ သာသနာေတာ္ရဲ႕အသက္ဟာ သံဃာေတာ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ပဓာနက် ေနတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကတည္းက ၀ိနည္းတရားေတာ္ေတြကုိ သင္ျခင္း၊ က်င့္ျခင္း (သိကၡာကရဏီယ) ေတြကုိ အားထုတ္ခဲ့ၾကတာပါ။

ေရွးဦးစြာ ၀ိနည္းေတာ္ေတြကုိ သိဖုိ႔အတြက္၊ နားလည္ဖုိ႕အတြက္ သင္ယူရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ၀ိနည္းတရားေတာ္ေတြကုိ ဘာေၾကာင့္ပညတ္တယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ပညတ္တယ္ စတာေတြကို အေၾကာင္း ၀တၳဳေတြနဲ႔ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာခဲ့တာေတာင္မွ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြကို ျမတ္ႏုိးေတာ္မူၾကကုန္ေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အဖက္ဖက္က ျပည့္စုံၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြက အ႒ကထာက်မ္းေတာ္ေတြ၊ ဋီကာက်မ္းေတြကုိ ေရးသားခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘယ္အရာမဆို နားလည္မွ ျမတ္ႏုိးျခင္း၊ လက္ခံျခင္း၊ က်င့္သုံးျခင္း ဆုိတာကို ေဆာင္ရြက္ အားထုတ္ၾကတာပါ။ နားလည္လက္ခံၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္သုံးျခင္း၊ အသုံးျပဳျခင္း မွသည္ တုိးတက္ျခင္း စည္ပင္ျပန္႔ပြားျခင္းကုိ သြားရတာပါ။

ဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာေတာ္ ၂၅၀၀ ေက်ာ္သည္အထိ ရွင္သန္ေနတာဟာ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြကုိ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကျခင္း၊ သင္ယူၾကျခင္းတုိ႕ဟာ အဓိက ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းပါ။

အဖြဲ႕အစည္းရွိၿပီဆုိလွ်င္ စည္းကမ္းဥပေဒဆုိတာ ရွိၾကရၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စည္းကမ္းဥပေဒရွိၿပီဆုိလွ်င္ နားလည္ဖုိ႔ သင္ယူၾက၊ အက်ယ္တ၀င့္ရွင္းျပၾက စတာေတြ လုပ္ၾကရတာပါ။ ဦးဇင္းတို႕ရဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆုိတာကုိ အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းျပျခင္း၊ သင္ယူၾကျခင္း လုံး၀ မရွိၾကပါဘူး၊ စာအုပ္ေတာင္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ထုတ္မေပးႏုိင္ပါဘူး။ ဒီစာအုပ္ေတြဟာ တစ္အိမ္တစ္အုပ္ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ အလြတ္ မက်က္ႏုိင္ပါဘူး။

ဦးဇင္းတုိ႔ မစုိးရိမ္တုိက္မွာေတာ့ ေက်ာင္းရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပုံ ဥပေဒကို ေက်ာက္စာနဲ႕ ထုထားပါတယ္ (ပါဠိလုိ)။ အေဆာင္တုိင္း အေဆာင္တုိင္းမွာ ဖြဲ႕စည္းပုံ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒကုိ မွန္ေဘာင္ကြပ္ၿပီး ခ်ိတ္ဆြဲ ေပးထားပါတယ္။ ဒီ စည္းမ်ဥ္းေတြဟာ စာသင္သား သံဃာေတြအတြက္ခ်ည္းသာ မဟုတ္ဘဲ၊ နာယက ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက အစ လုိက္နာၾကရတာပါ။ အျပစ္ေပးခံရတဲ့ စာသင္သား သံဃာေတာ္ေတြဟာ ဥပေဒနဲ႕ ညီ မညီ သိႏုိင္သလုိ၊ ဥပေဒနဲ႕မညီလွ်င္ ေစာဒက တက္လုိ႔ရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြလုပ္ပုံကေတာ့ ဥပေဒကုိ ေရးဆြဲၿပီးၿပီလုိ႔သာ ေၾကညာၿပီး ခ်မျပရဲ ရွင္းမျပရဲ ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ ၀ွက္ထား၊ ေဖ်ာက္ထား၊ မ်က္ကြယ္ျပဳ၊ မျမင္ေယာင္ ေဆာင္ထားပါတယ္။ ဒီလုိ ေဖ်ာက္ထားၿပီး ရွင္းမျပရဲတဲ့ ဥပေဒကို ေျဗာင္က်က် လိမ္ညာၿပီး၊ ေျခာက္လွန္႕ၿပီး ျပည္သူကို အတည္ျပဳခုိင္းပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႕ ဥပေဒကို ဘယ္သူက်င့္သုံးမလဲ။ က်င့္သုံးသူ မရွိတဲ့ ဥပေဒနဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္ တုိးတက္ဖုိ႕ ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ၾကမွာလဲ။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အတည္ျပဳေပးလုိက္တဲ့ ျမန္မာဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံႀကီးကေတာ့ မယုံလွ်င္ ပုံျပင္လုိ႕သာ မွတ္ၾကေပေတာ့။

ဒီေန႕ ျပည္သူလူထုက အတည္ျပဳေပးထားတဲ့ ဥပေဒကုိ ႏုိင္ငံေရးသမားမဟုတ္တဲ့ စီးပြါးေရးသမားရဲ႕ လက္ထက္ ေရာက္သြားတဲ့အတြက္ ထိုင္း ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံႀကီးကေတာ့ ေပါက္ကြဲလုမတတ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ႏုိင္ငံေရး စီးပြါးေရး လုံၿခံဳေရး ပညာေတြကုိ မသင္ခဲ့ရ၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကလည္း နားမလည္တဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အတည္ျပဳထားတဲ့ အနာဂတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို

အုိ… အသင္ျပည္သူအားလုံးတုိ႔ စဥ္းစားၾကပါကုန္

အုိ… တကၠသုိလ္ပညာရွိ ပါေမာကၡဆရာႀကီးတုိ႔ စဥ္းစားၾကပါကုန္

အုိ… ေက်ာင္းသားလူငယ္တုိ႔ စဥ္းစားၾကပါကုန္

အုိ… ကုန္သည္ႀကီးမ်ားတုိ႔ စဥ္းစားၾကပါကုန္

ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးတုိ႔ ဆုံးမၾကပါကုန္

ဒီေနရာမွာ ေက်းလက္မွာ တြင္က်ယ္တဲ့ စကားပုံေလးတစ္ခုကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ “အရူးဘုံေျမႇာက္ ခ်ီးေျခာက္ေကာက္စား” ဟူသတည္း။

အရွင္ရာဟုလာ
(2/ December/ 2008)