ထပ္မံ က်ဴးလြန္ဖို႔ ၀န္ေလးမယ္ မဟုတ္ပါဘူး

“ထပ္မံ က်ဴးလြန္ဖို႔ ၀န္ေလးမယ္ မဟုတ္ပါဘူး”

ဆိုးသြမ္းသူေတြ ကိစၥ အရင္ ေျပာပါရေစ။ ကားတစ္စီးကို ၿပိဳင္ကားေလးစီးနဲ႔ လိုက္ၿပီး ၀ိုင္း႐ိုက္တဲ့ အမႈ၊ ခရီးသည္တင္ကားကို တားၿပီး ကားေပၚပါတဲ့ ခရီးသည္ေတြကို ၀ိုင္း႐ိုက္တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥ၊ လူအင္အားစုဖြဲ ႔ ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေသာင္းက်န္းတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥ စတဲ့ အမႈေတြဆိုတာ တရားစြဲလိုက္႐ံုနဲ႔ ၿပီးတဲ့ အမႈမ်ိဳးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလို ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းသူေတြကို ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး ဥပေဒေတြအရပါ အေရးယူဖို႔လိုပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ မဆိုးသြမ္းေအာင္ အာမခံမယ့္သူေတြနဲ႔ ခံ၀န္ခ်ဳပ္ ျပဳလုပ္ေစသင့္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ေနာက္ထပ္ မဆိုးသြမ္းရဲမွာ၊ မဆိုးသြမ္းႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးအတြက္ လုပ္ရတာျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ နာက်င္ေစမႈေလာက္နဲ႔သာ အေရးယူတယ္ဆိုရင္ ထပ္မံ က်ဴးလြန္ဖို႔ ၀န္ေလးမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ရဲမွဴးႀကီး ျမင့္ေ၀(ၿငိမ္း)
တေစ့တေစာင္း ရဲလုပ္ငန္းအေၾကာင္း (၃၅) ေဆာင္းပါး
မႈခင္းသတင္း ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၁၇)၊ အမွတ္ (၁)၊ ၁၄၊ ၁၁၊ ၂၀၁၂

ဒီမိုကေရစီ အေရျခံဳထားတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္

ဒီမိုကေရစီ အေရျခံဳထားတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္

“၁၉၆၂ ဥပေဒကိုလည္း မဖ်က္ေသးဘူး။ ပုဂၢလိက သတင္းစာထုတ္ဖို႔ကိုလည္း ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ လုပ္ေနတယ္။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာလည္း ခ႐ိုနီကုမၸဏီေတြကိုပဲ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးထားတယ္။ အစိုးရမွာ Freedom of Press အတြက္ အေျဖမရွိဘူး။ တစ္နည္းဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီအတြက္ အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ေသးဘူး။

စင္ကာပူမွာလို မီဒီယာကို အစိုးရက ေငြေၾကးအင္အား၊ ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး မိုႏိုပိုလီလုပ္

ဖို႔လုပ္ေန တယ္။ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ကေမၻာ ဒီးယားလိုမ်ဳိး သတင္းမီဒီယာကိုထိန္း ခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အစိုးရဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

ဘီဘီစီနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးက စည္းကမ္းျပည့္၀တဲ့ ဒီမိုကေရစီလို႔ သံုးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါရဲ႕အဓိပၸာယ္ဟာ ဒီမိုကေရစီ အေရျခံဳထားတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာေကာ တာ၀န္ရွိတဲ့ လူေတြ နားလည္သလားလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ကေမၻာဒီးယား၊ မေလးရွား၊ စင္ကာပူတို႔လို တစ္ပါတီတည္းက အာဏာထိန္းခ်ဳပ္ အတိုက္အခံကို အလုပ္ျဖစ္ရံု အခ်ဳိသတ္ေပါင္း၊ သတင္းမီဒီယာကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္လုပ္ထားတဲ့ အေရျခံဳဒီမိုကေရစီမ်ဳိး မလိုလားဘူးဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။”

ေဒါက္တာသန္းထြဋ္ေအာင္ Eleven Media Group

http://news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=16295%3A2012-11-06-10-20-44&catid=42%3A2009-11-10-07-36-59&Itemid=112

Urgent Need to Reform Myanmar Tatmadaw?

ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ အလံုးစံုၿပိဳကြဲပ်က္စီးဖို႔ နီးၿပီေလာ

– ေခ်ဗားမား (Che Burma) –

(“တပ္မေတာ္သည္ အမ်ိဳးသားေရးကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္” ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားၿပီး ႏိုင္ငံအေပၚ၊ ျပည္သူမ်ားအေပၚႏွင့္ ဘ၀တူ တပ္မေတာ္သား(ဇာတ္တူသား)အခ်င္းခ်င္းအေပၚ သစၥာေဖာက္ေနၾကသည့္ လက္ရွိ သက္ၾကားအို တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားကို ျဖဳတ္ခ်ေတာ္လွန္ကာ တပ္မေတာ္ခ်စ္၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားအေနျဖင့္ တပ္မေတာ္ကို အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ဖြဲ႕စည္းသင့္ေၾကာင္း အႀကံေပးထားသည့္ ေခ်ဗားမား ၏ ေဆာင္းပါးကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။ – ဘေလာ့ဂ္အယ္ဒီတာ ညိဳႀကီး)

နယ္ခ်ဲ႕လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲအတြင္းက ေမြးဖြားအေျခခံလာခဲ့ေသာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမွဴးျပဳသည့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ စတင္ တည္ေထာင္လာခဲ့ေသာ ဘီအိုင္ေအမွ အစျပဳသည့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ အစဥ္အလာသည္ ယေန႔အခါသမယ၌ ျပဳျပင္မရေလာက္ေအာင္ ခၽြတ္ၿခံဳက်၊ ယိုယြင္းေနေခ်ၿပီေလာ။

ေန၀င္း၊ သန္းေရႊတို႔၏ ကလိန္က်၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာ၊ အတၱႀကီး၊ အာဏာရွင္ဆန္မႈတို႔ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရေသာ တပ္မေတာ္အတြင္း ျဖဳတ္၊ထုတ္၊သတ္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးစံုကို လူအမ်ား ၾကားသိေတြ႕ျမင္ ခဲ့ရၿပီးေခ်သည္ကား ေသခ်ာေပ၏။ အနီးစပ္ဆံုးဥပမာမ်ားကား အထင္အရွားရွိ၏။ ေန၀င္းကာလကို အသာထားဦး။ သန္းေရႊကာလမွာပဲ ေစာေမာင္၊ တင္ဦး၊ ခင္ညြန္႔ႏွင့္ တပည့္မ်ား ျဖဳတ္၊သတ္၊ထုတ္ အလုပ္ခံခဲ့ရသည္ မဟုတ္ေလာ။

တပ္မေတာ္အတြင္း ဗိုလ္မ်ားသာ တိုးလာၿပီး စစ္သားရွားပါး၊ ထြက္ေျပးမႈမ်ား မၾကာခဏႀကံဳေတြ႕ေနရရံုမွ်သာ မကေသး။ ယေန႔တပ္မေတာ္အရာရွိႀကီးႀကီးမာစတာတို႔၏ စိတ္ဓာတ္၊ စည္းကမ္းမ်ားမွာလည္း အဆိုးဖက္သို႔ ဦးတည္ေနသည္ကား ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားက သက္ေသခံေနေပၿပီ။

ေစာ၊တင္၊ညြန္႔တို႔ ျဖဳတ္၊သတ္၊ထုတ္ အလုပ္ခံခဲ့ရသည့္နည္းတူ ယေန႔အခါတြင္လည္း တပ္မေတာ္အရာရွိ ႀကီးႀကီးမာစတာခ်င္း ျဖဳတ္၊ထုတ္၊ဖမ္း လုပ္ေနၾကျပန္သည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ားမွာ ယခုအခါ မၾကားခ်င္အဆံုး ျဖစ္ေနေပသည္။

-မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ဖုန္းေဇာ္ဟန္ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးခံေနရၿပီဆိုသည့္သတင္း…

(၄င္းမွာ လက္ရွိ မႏၱေလးတိုင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုသူ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ႏွင့္ ရန္ဘက္ႀကီးျဖစ္သည္ ဆို၏ ။)

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဖုန္းေဇာ္ဟန္၊ ရဲျမင့္တို႔မွာ တပ္မေတာ္မွ ထြက္ထားသူမ်ားဟု မည္သို႔ပင္ အသံဟစ္ထားေစကာမူ ၄င္းတို႔ကို ၄င္းတို႔၏ ရွိရင္းစဲြ တပ္မေတာ္အဆင့္အတန္းအတိုင္း အာဏာေပးထားသည္ကိို ျငင္းဖြယ္မျမင္ေပ။ ဥပမာ – သန္းေရႊ၊ ေမာင္ေအး၊ ေရႊမန္း၊ သိန္းစိန္၊ တင္ေအာင္ျမင့္ဦး၊ ေက်ာ္ဆန္း၊ ခင္ရီ အစရွိသူတို႔သည္ လက္ရွိတိုင္ တပ္မေတာ္အေပၚ ၾသဇာေညာင္းေနေပဘိသကဲသို႔။)

-ကာကြယ္ေရး စစ္ဆင္ေရး အထူးအဖြဲ႔မႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ေငြ(ယခင္ မႏၱေလးတိုင္းမွဴး)၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းသန္း(ရန္ကုန္တိုင္းတိုင္းမွဴး)တို႔လည္း ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးခံေနရၿပီဆိုသည့္သတင္း…

-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ၿဖိဳး(ယခင္ ၾတိဂံေဒသတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တိုင္းမွဴး)လည္း ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးခံေနရၿပီ ဆိုသည့္သတင္း…

စသျဖင့္.. စသျဖင့္ ။

ျဖဳတ္၊ထုတ္၊ဖမ္း သတင္းမ်ားကား စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကားေနရျပန္ေခ်ၿပီ ။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ အစဥ္အလာကို အၿပိဳင္ကိုယ္က်ိဳးရွာတမ္း၊ အာဏာလုတမ္း၊ ျဖဳတ္-ထုတ္-ဖမ္း-သတ္ တမ္းကစားေနၾကရင္း ခ်ိဳးဖ်က္ေနၾကၿပီေလာ။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္ေသာ ျပည္တြင္းျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား၊ ဗမာလူမ်ိဳး စစ္စစ္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး “တပ္မေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖ” စကားမ်ားႏွင့္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရသူျဖစ္ရာ ယခုလို တပ္မေတာ္၏ အမိ၊ အဖ ဆိုသူမ်ား အခ်င္းခ်င္း ကိုယ္က်ိဳးရွာအာဏာလုစတမ္း၊ ျဖဳတ္-ထုတ္-ဖမ္း-သတ္တမ္း ကစားေနၾကသည္ကို ျမင္ေနရ၍ လြန္စြာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေတာ့သည္။

တပ္မေတာ္သားသည္ တစ္သားတည္းရွိရမည္မဟုတ္ေလာ။ ယခုေတာ့ ဘယ္သူ႕လူ၊ ဘယ္၀ါ့လူခြဲကာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဦးရာလူခ်စတမ္းလုပ္တတ္သည့္ ဓေလ့တစ္ခု ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ စြဲေနေလၿပီ။ တပ္မေတာ္အတြင္း အာဏာစင္ၿပိဳင္ေထာင္သည့္ ဓေလ့ဆိုးသည္ အျမစ္တြယ္ေနေလၿပီ။ တပ္မေတာ္ကိုအသံုးခ်ကာ ႏိုင္ငံေရးျဖတ္လမ္းလိုက္တတ္သည့္ ဓေလ့သိုးသည္ အနံ႔ထြက္ေနေလၿပီ။ တပ္မေတာ္အရာရွိႀကီးႀကီးမာစတာ ကိုယ္တိုင္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ၄င္း၏ေဆြမ်ိဳးတသိုက္ေသာ္ လည္းေကာင္း တပ္မေတာ္အာဏာသံုး၍ စီးပြားရွာတတ္သည့္ ဓေလ့မ်ိဳးသည္ ရိုးေနေလၿပီ။

“ဘယ္သူကြဲကြဲ တို႔မခြဲ အၿမဲစည္းလံုးမည္” ဆိုသည့္ စကားမ်ားႏွင့္ တည္ေဆာက္ထားသေယာင္ရွိေသာ တပ္မေတာ္သည္ မည္သူမွ် ခြဲစရာမလိုဘဲ ေခါင္းေဆာင္အခ်င္းခ်င္းကြဲၿပီး အာဏာရိႈးျပပြဲ လုပ္ေနၾကေပရာ ရိုးသား ထက္ျမက္စြာ ႏိုင္ငံ့တာ၀န္ထမ္းေနေသာ လက္ေအာက္ခံ တပ္မေတာ္အရာရွိႀကီးငယ္မ်ားႏွင့္ လက္ေ၀ခံစစ္သားမ်ားခမ်ာ စိုးတထိတ္ထိတ္၊ ရင္တဖိုဖိုေနရသည့္ ဘ၀သို႔ တမုတ္ဟုတ္ခ်င္း အၿမဲတမ္းက်ေရာက္ေနေလၿပီ။ “ငါ့ေတာ့ ဘယ္ေန႔အတြယ္ခံရမလဲမသိဘူး” ဟူေသာ စိတ္ႏွင့္ တပ္မေတာ္သားဘ၀ကို စိတ္ညစ္စြာ ျဖတ္သန္းေနရေလၿပီ။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို အျမစ္ကလွန္၍ ျပဳျပင္မြမ္းမံရန္ လိုေပၿပီ။ တစ္ေသြး၊ တစ္သံ၊ တစ္မိန္႔ ဆိုေသာ္ျငား ထိုေသြး၊ ထုိအသံ၊ ထိုအမိန္႔သည္ “ညစ္၊ အက္၊ မွား”၍ ေနေပသည္ကို သိလ်က္ႀကီးႏွင့္ ပညာဥာဏ္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ႀကီးမားသူ လက္ေအာက္/လက္ေ၀ခံ တပ္မေတာ္သားမ်ားက ဒီအတိုင္းလက္ပိုက္ေခါင္းငံု႔ၿပီး ၿငိမ္ခံေနၾကဦးမည္ေလာ။

ေသြးဆိုးေသြးညစ္ကို ေဖာက္ထုတ္ဖယ္ရွားကာ တပ္မေတာ္ကို အသစ္တဖန္ေမြးဖြားဖို႔ လိုေပၿပီ။ တပ္မေတာ္မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔အေနျဖင့္ တပ္မေတာ္ေတာ္လွန္ေရးကို အျမန္လုပ္ဖို႔လိုေပၿပီ။ တပ္မေတာ္ကို ၿဖိဳခြဲမည့္အႀကံ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္မခံပါ။ စိတ္ဓာတ္၊ စည္းကမ္းၿပိဳကြဲေနေသာ တပ္မေတာ္ကိုမူ ျပန္လည္စုစည္း ျပဳျပင္ၾကပါဟုသာ တိုက္တြန္းလိုေပသည္။

အနာသိလွ်င္ ေဆးရွိသည္ဆိုေသာ္ျငား ေဆးႏွင့္ ေဆးကုေပးမည့္သူကား လိုေပသည္။ အနာကား ရင့္ေခ်ၿပီ။ သတၱိရွိရွိ၊ ပညာဥာဏ္ႀကီးႀကီးႏွင့္ အနာကို အျမန္ေဆးကုၾကပါေတာ့ဟုသာ တပ္မေတာ္ခ်စ္၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားကို အေလးအနက္ထားကာ ဦးတည္ ေရးသားလိုက္ရေပသတည္း။ ။

ေခ်ဗားမား (Che Burma)

11:59 PM, 16.8.2011

>The Parrot’s Education (Rabindranath Tagore) in Burmese Language by Tite Soe

>ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရး
(မူရင္း – ရာဗိန္ဒရာနတ္တဂိုး၊ ဘာသာျပန္ – တိုက္စိုး)

တစ္ရံေရာအခါ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ရွိေလသည္။ ထုိၾကက္တူေရြးသည္ အသိပညာမဲ့၏။ သူသည္ ေတးဆုိေလ့ရွိေသာ္လည္း တရားစာေပကုိဘယ္အခါမွ မရြတ္။ မၾကာခဏ ခုန္ေစြ႕ ခုန္ေစြ႕ လုပ္တတ္ေသာ္လည္း အမူအရာ၌ မသိမ္ေမြ႕။

ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဤသုိ႕ ေတြးေလသည္။ ပညာမ့ဲျခင္းသည္ အက်ဳိးယုတ္ရာ ယုတ္ေၾကာင္းသာ။ သူမုိက္ႏွင့္ ပညာရွိ(သည္) အစားစားရာတြင္ မကြာၾကေသာ္လည္း ေလာကစီးပြားေဆာင္ရာတြင္ကား ကြာလွေခ်သည္။ မင္းႀကီးသည္ ဤသုိ႕ ေတြး၍ တူေတာ္မ်ားကုိ ေရွ႕ေတာ္သုိ႕ေခၚကာ၊ ၾကက္တူေရြးကုိ ပညာေကာင္းစြာ သင္ေပးရန္ မိန္႕ေလသည္။ ထုိအခါ မင္းရင္ျပင္၌ သုခမိန္မ်ား၏ အစည္းအေဝးသည္ ျဖစ္၏။ သုခမိန္မ်ားသည္ မဆုိင္းမတြပင္ ျပႆနာ၏ ဇာစ္ျမစ္ကုိ စိစစ္ၾကၿပီးလွ်င္ ငွက္သတၱဝါမ်ားသည္ အသုိက္စုတ္ အသုိက္ပဲ့တြင္ ေနေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ အသိပညာမဲ့ရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရးအတြက္ ပထမ လုိအပ္ခ်က္သည္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ၾကက္တူေရြးအိမ္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ၾကေလသည္။ သုခမိန္မ်ားသည္
ဆုလာဘ္ကုိယ္စီျဖင့္အိမ္သုိ႕ ျပန္ၾကေလသတည္း။

ေရႊေလွာင္အိမ္တစ္ခုကုိ အဆန္းတၾကယ္ လွပတင့္တယ္ေအာင္ စီရင္ၾကေလသည္။ အရပ္ရပ္မွ လူအမ်ားလည္း ထုိေလွာင္အိမ္ကုိ ၾကည့္ရန္ စုေဝး လာေရာက္ၾကေလသည္။ အခ်ဳိ႕က ေလွာင္အိမ္ကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ၾကည့္ရာမွ ‘ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ အက်ဥ္းက်ပါပေကာ’ဟု ေျပာဆုိ ငုိေၾကြးၾကေလသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း ‘ယဥ္ေက်းမႈမပါ ဘာျဖစ္သမုိ႕လဲ၊ ေလွာင္အိမ္က အေကာင္အထည္နဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့မွာပဲ၊ ေရႊခဲၾကက္တူေရြးေတာ့ ကံေကာင္းတာပဲ’ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ၾကေလသည္။ ပန္းတိမ္သည္လည္း ေငြထုပ္ပုိက္၍ မိမိရပ္ရြာသုိ႕ လႊင့္ေလသတည္း။

ဆရာပ႑ိတ္သည္ ၾကက္တူေရြးကုိ စာသင္ရန္ ျပင္ေလသည္။ သူသည္ ဣေျႏၵသမၸတၱိျဖင့္ ႏွာတ႐ႈပ္႐ွဴလုိက္ကာ ‘စာစုံမွ ပညာကုန္မယ္’ဟု မိန္႕ေလသည္။ ထုိအခါ ဘုရင့္တူေတာ္မ်ားလည္း စာေရးေတာ္ တသီခ်ည္း ေခၚလာၾကေလသည္။ စာေရးေတာ္မ်ားလည္း က်မ္းအေစာင္ေစာင္မွ ေရးကူးၾကေလသည္။ ကူးသည့္စာမူမွ တဖန္ ေရးကူးၾကျပန္ေလသည္။ ေနာက္ဆုံး၌ အတုိင္းမသိ ျမင့္မားေသာ စာအထပ္ၾကီး ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။ လူအမ်ားလည္း ‘အလုိေလး၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဘုံဗိမာန္ၾကီးဟာ တိမ္တုိက္ေတြအၾကား ထုိးဝင္မတတ္ ျမင့္မားပါေပရဲ႕’ဟု ရင္သပ္႐ႈေမာ ၾကေလသည္။ စာေရးေတာ္မ်ားသည္ အသျပာအိတ္ အျပည့္ျဖင့္ အရပ္သုိ႕ ျပန္ၾကေလသတည္း။ ဘုရင့္တူေတာ္မ်ားလည္း ေလွာင္အိမ္ကုိ အက်အန ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါေပ၏။ ေလွာင္အိမ္ကုိ သူတုိ႔ ပြတ္တုိက္မြမ္းမံ အေရာင္တင္ၾကသည္ကုိ လူအမ်ားက ၾကည့္ရင္း၊ ‘ဒါမွ တကယ့္တုိးတက္ေရး’ ဟု ေျပာၾကေလသည္။

ေလာက၌ ဘယ္အရာတြင္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေနေန၊ ကဲ့ရဲ႕ သၿဂႋဳဟ္ဆုိတတ္သူ ဦးေရတြင္မူ မခ်ဳိတဲ့တတ္ေပ။ သူတုိ႕က ေလွာင္အိမ္ႏွင့္ ပတ္သက္သူမွန္သမွ် ၾကက္တူေရြးက လြဲလွ်င္ ႀကီးပြားၾကပါေပသည္ဟု ေလွ်ာက္၍ သတင္းလႊင့္ၾကေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ထုိသတင္းကုိ ၾကားရ၍ တူေတာ္မ်ားကုိ ေမးေလသည္။ တူေတာ္မ်ားက ‘ထမင္း မဝ တစ္ခ်က္ ဝ တစ္ခ်က္နဲ႕ လူမ်ားဟာ ပါးစပ္အားတုိင္း သြားပုတ္ေလလြင့္ ေျပာေနၾကျခင္းပါ’ ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾကေလသည္။ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကုိ သေဘာေတာ္ ေတြ႕သျဖင့္ ဘုရင္မင္းၾကီးက တူေတာ္မ်ားအား ေက်ာက္မ်က္ေက်ာက္ျမတ္မ်ား သဒၶါေတာ္မူေလသည္။

တစ္ေန႕သ၌ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ (မိမိ၏) ပညာေရးဌာနက ေရႊခဲၾကက္တူေရြးအတြက္ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း စီမံေနသည္ကုိ ကုိယ္ေတာ္တိုင္ ျမင္လုိသျဖင့္ ပညာေရး ခန္းမေဆာင္သုိ႕ ၾကြေလသည္။ ထုိအခါ ဆုိင္ရာတုိ႕က စည္းခရာ ပတ္သာပုံေမာင္း တီးမႈတ္၍ ၾကိဳၾကေလသည္။ သုခမိန္မ်ားကလည္း ဂါထာမႏၲရားကုိ တစ္ခဲနက္ ရြတ္ဆုိၾကေလသည္။ ေရႊပန္းတိမ္ေတာ္မ်ား၊ စာေရးေတာ္မ်ား၊ စာၾကပ္ စာမမ်ား၊ ထုိသူအသီးသီး၏ အေထာင္အေသာင္းမကေသာ ေဆြမ်ဳိး အရင္းအဖ်ားမ်ားကလည္း အုတ္အုတ္သဲသဲ ေကာင္းခ်ီးေပးၾကေလသည္။ ဤတြင္ တူေတာ္မ်ားလည္း အားရရႊင္ၿပံဳးစြာ မင္းႀကီး၏ စိတ္ဆႏၵကုိ ေမးေလွ်ာက္ ၾကေလသည္။ မင္းၾကီးက ‘ပညာေရး မူဝါဒကျဖင့္ ဟန္ဟန္ပန္ပန္ရွိတဲ့ ပုံသ႑ာန္ပဲ’ ဟုမိန္႕ေလသည္။

ဘုရင္မင္းႀကီးလည္း အလြန္ေက်နပ္၍ ဆင္ေတာ္ေပၚသုိ႕ တက္ေတာ့မည္အျပဳတြင္ ၿခံဳကြယ္၌ပုန္းေနေသာ အျပစ္ရွာသူတစ္ဦးက ‘အရွင္မင္းႀကီး၊ ၾကက္တူေရြးေကာ ေတြ႕ပါရဲ႕လားဘုရာ့’ဟု ဟစ္ေအာ္လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါမွ မင္းၾကီးက ငါ သတိခြၽတ္ေနမိသည္ဟု ဆုိကာ သုခမိန္မ်ားဘက္လွည့္၍ ၾကက္တူေရြးကုိ သင္ပုံသင္နည္းစုံစမ္းၾကည့္ေလသည္။ သူတုိ႔က သင္ပုံသင္နည္းကုိ မင္းႀကီးအား ျပေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း အလြန္ ႏွစ္ေထာင္းအားရျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ သင္ျပပုံနည္းစနစ္သည္ ခန္႕ထည္လွသျဖင့္ ထုိနည္းစနစ္ႏွင့္ စာလွ်င္ၾကက္တူေရြးမွာ ႏုပ္ႏုပ္ဖြဲဖြဲကဲ့သုိ႕ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ မင္းၾကီးလည္း အစီအစဥ္ကုိ အျပစ္ေျပာစရာ ဘာမွမရွိဟု ေက်နပ္မိေလသည္။ အကယ္၍ ၾကက္တူေရြးက ထုိအစီအစဥ္ကုိ ဆင္ေျခဆင္လက္ တက္မည္ဆုိလွ်င္လည္း ဆင္ေျခတက္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမျမင္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူ႕လည္မ်ဳိတြင္ စာရြက္ေတြ နင့္ေနသျဖင့္ အသံသဲ့သဲ့ပင္ မထုတ္ႏုိင္ရွာေသာေၾကာင့္ ေပတည္း။ ၾကက္တူေရြး၏အျဖစ္သည္ ၾကက္သီးထစရာပင္ ေကာင္းေတာ့သည္။

ဤအခါ၌မူ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဆင္ေတာ္ေပၚသုိ႕တက္ရင္း အျပစ္ရွာသူမ်ားကုိ မလြတ္ေအာင္ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ရန္ အမိန္႕ေပးေလသည္။

ၾကက္တူေရြးလည္း က်ဳိးႏြံစြာ သင့္အံေလ့လာရင္း နမူးနထူးျဖစ္လာေလသည္။ အားရေလာက္သည့္ တုိးတက္ေရးပါေပ။ သုိ႕ေသာ္ အကြပ္အၫွပ္ အစီအမံအၾကားမွပင္ အျဖစ္မွန္သည္ ေပၚလာတတ္ေလသည္။ ေလွာင္အိမ္တြင္း၌ ေနေရာင္ျခည္ကေလး မျပဴတျပဴ ရွိစအခ်ိန္တြင္ ေရႊခဲၾကက္တူေရြးသည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကုိ ႐ုန္းကန္ျငင္းဆန္သည့္ပမာ အေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္ေလသည္။ ထုိ႕ျပင္ ယုံခ်င္မွလည္း ယုံေပေရာ့။ ႏႈတ္သီးခ်ည့္နဲ႔နဲ႔ျဖင့္ သံတုိင္ကုိ သနားစရာ ဆိတ္ေလသည္။ ထုိအခါ ျမိဳ႕ကြပ္က ‘တယ္႐ုိင္းပါကလား’ဟု ၾကိမ္းဝါးေလသည္။ မၾကာမီ ပန္းပဲသမားသည္ ပန္းပဲဖုိကုိ သယ္ေဆာင္၍ မင္းႀကီး၏ ပညာေရးဌာနသုိ႕ ေရာက္လာေလသည္။ တူသံ ေပသံေတြလည္း ဆူညံမစဲ ရွိပါေပ၏။ တူသံစဲသည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္နက္ သံၾကိဳးလည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ေလျပီ။ ၾကက္တူေရြး၏ အေတာင္ႏွစ္ဖက္ကုိလည္း ကုိက္ၫွပ္၍ ၿပီးခဲ့ေလျပီ။ မင္းၾကီး၏ ေယာက္ဖေတာ္မ်ားက ‘ဒီငွက္သတၱဝါေတြဟာ ဥာဏ္ကလည္းမြဲ ေက်းဇူးတရားကုိလည္း ဘာမွ မသိပါကလား’ဟု မသက္မသာ ေခါင္းရမ္းမိၾကေလသည္။ ဆရာပ႑ိတ္လည္း က်မ္းထုတ္ကုိ တစ္ဖက္၊ ႀကိမ္လုံးကုိ တစ္ဖက္ ေဆာင္၍ စာခ်ေလသည္။ ျမိဳ႕ကြပ္သည္ အေစာင့္အေရွာက္ေကာင္းသည့္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ ပန္းပဲသမားသည္ သံႀကိဳးခုိင္ခုိင္လုပ္ႏုိင္သည့္အတြက္ လည္းေကာင္း ဘြဲ႔တံဆိပ္ အသနားခံရျပန္ေလသတည္း။

ေရႊခဲၾကက္တူေရြးလည္း ေသေလေတာ့၏။

ၾကက္တူေရြး ဘယ္အခါက ေသလုိက္မွန္း သိသူမရွိၾက။ အျပစ္ရွာသူက ထုိသတင္းကုိ ပထမဆံုး လႊင့္လုိက္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း တူေတာ္မ်ားကို ေခၚ၍ သတင္းေမးေလသည္။ တူေတာ္မ်ားက ၾကက္တူေရြးကုိ စာသင္ၿပီးေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ၾကေလသည္။

မင္းၾကီးက ‘သူ ခုန္ေသးသလား’ ဟု ေမးေလသည္။
တူေတာ္မ်ားက ‘မခုန္ေတာ့ပါ’ ဟု ေလွ်ာက္သည္။
‘ပ်ံေသးသလား’
‘မပ်ံေတာ့ပါ’
‘ၾကက္တူေရြးကုိ ေခၚခဲ့’ ဟု မင္းၾကီးက အမိန္႔ေပးေလသည္။

ၿမိဳ႕ကြပ္လည္း ၾကက္တူေရြးကုိ အေစာင့္အၾကပ္ျဖင့္ ေရွ႕ေတာ္သုိ႔ သြင္းေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း ၾကက္တူေရြး၏ ကုိယ္ကုိ လက္ၫိႈးႏွင့္ ထုိးစမ္းၾကည့္ေလသည္။ ေရႊခဲၾကက္တူေရြး၏ ကုိယ္တြင္းမွ စာရြက္မာေကာက္ေကာက္ အသံေတြသာ ထြက္လာေလသတည္း။ ။

တိုက္စိုး

(မူရင္း – ရာဗိန္ဒရာနတ္တဂိုး၊ ဘာသာျပန္ – တိုက္စိုး)

စာေပေလာကစာအုပ္ အမွတ္ ၂၇၂ – ” တဂိုး၏ စာ “(ကဗ်ာ/စာေရးဆရာအစံု ျမန္မာျပန္သည္)၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၂၆ မွ ကူးယူမွ်ေဝသည္။

တဂိုး၏ စာ – ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း
ပထမအႀကိမ္ – ၁၉၆၆ (ႏွလံုးလွ စာေပတိုက္)
ဒုတိယအႀကိမ္ – စက္တင္ဘာ၊ ၁၉၈၈ (စာေပေလာက စာအုပ္တိုက္)

——————————————
တဂိုး ၏ “ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရး” ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ဖတ္လိုသူမ်ားအတြက္ အင္တာနက္လိပ္စာမွာ
http://home.iitk.ac.in/~amman/soc748/tagore_parrot.pdf

http://www.parabaas.com/translation/database/translations/stories/gRabindranath_parrot.html
——————————————

“ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရး” မွာ ယေန႔ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပညာေရးစနစ္ကို အိႏိၵယ ဂႏၳ၀င္ ဆရာႀကီးတဂိုးက ႀကိဳတင္ၿပီး သေရာ္စာ ေရးထားသလားဟုပင္ ေအာက္ေမ့ရပါ၏။ တဂိုးသာ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနလွ်င္ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္မ်ားက ၄င္းအား Black List သြင္းကာ ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာပိတ္ပင္ဖြယ္ရာ ရွိေပေၾကာင္း။ ။

ညိဳႀကီး

>Aung San and Music by Tin Naing Toe

>ဂီတျမတ္ႏိုးသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ အဂၤလန္ခရီး
– တင္ႏိုင္တိုး –

(၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လထုတ္ ရနံ႔သစ္ မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)

>Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape (သိဒၶတၳလိႈင္ တိပ္ေခြ)

>သိဒၶတၳလိႈင္ တိပ္ေခြ (သို႔မဟုတ္) သုခမိန္လိႈင္ တိပ္ေခြ
ဂၽြန္၊ ၁၉၇၇

က်ေနာ္ ခ်စ္ခင္ ခံစားရတဲ့ ကဗ်ာ ဆရာငယ္ “ေမာင္သစ္မင္း” ရဲ႕ “ေတးျမံဳငွက္” မွာ ဒီ “တိပ္ေခြ” ကိုဖြင့္ဘို႔ ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ “အႏုပညာမ်ား” နဲ႔ “တိပ္ေခြ” ကို ရဘို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရစဥ္ “၇” ႏွစ္ကာလထဲမွာ ဆင္းရဲမႈမ်ား၊ ပင္ပန္းႏြမ္းေၾက ခဲ့ရမႈမ်ား၊ ေျခာက္ေသြ႕ရွတတဲ့ ေန႔မ်ားကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရတဲ့ “သိဒၶတၳလိႈင္” ရဲ႕ “ေ၀ေ၀”၊ “တာရာသိဒၶတၳ” နဲ႔ “ဒ႑ာရီေ၀ေ၀” တို႔ကို ေက်းဇူးတင္ခဲ့ေၾကာင္းကိုေတာ့ “ေဟာဒီကမၻာႀကီး” ဟာ မရွိခဲ့ေတာ့ရင္ေတာင္မွ တုန္ခါပဲ့တင္ထပ္ေနမဲ့ အသံတသံအျဖစ္ ထားရစ္ခဲ့ပါတယ္ ။

သိဒၶတၳလိႈင္

(မူရင္းသတ္ပံုအတုိင္း)

———————————–
ေမာင္သစ္မင္း၏ ေတးျမံဳငွက္ ၀တၳဳစာအုပ္ (ပထမအႀကိမ္ထုတ္ – ၁၉၇၇) ၏ ေရွ႕ပိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့ေသာ သုခမိန္လိႈင္ (ထိုစဥ္က “သိဒၶတၳလိႈင္” ကေလာင္အမည္ႏွင့္) ၏ “သိဒၶတၳလိႈင္တိပ္ေခြ” ကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။

ေမာင္သစ္မင္း၏ ေနာက္အႀကိမ္ထုတ္(ျပန္ရိုက္) “ေတးျမံဳငွက္” ၀တၳဳစာအုပ္မ်ားတြင္ေတာ့ “သိဒၶတၳလိႈင္ တိပ္ေခြ” ကို ထည့္သြင္းေဖာ္ျပျခင္း မရွိေတာ့ပါ။

ခ်စ္ခင္စြာ…
ညိဳႀကီး

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

From Siddhārtha Hlaing Tape (or) Thu Kha Main Hlaing Tape

Current Burma & Kin Won Min Gyi’s Poem

ယေန႔ ဗမာျပည္ အေျခအေနႏွင့္ ကင္း၀န္မင္းႀကီး၏ တိ႑ဳကပ်ိဳ႕

ကင္း၀န္မင္းႀကီးလည္း တိ႑ဳကဇာတ္ေတာ္ကို ပ်ိဳ႕ဖြဲ႕ခဲ့ရာ တိ႑ဳကပ်ိဳ႕ ပိုဒ္ေရ(၉)တြင္ 

ဇာတ္ေတာ္၏ အဓိကအခ်က္ျဖစ္ေသာ မင္းႏွင့္မင္းမွီစိုးကပ္တို႔ ေမႊ၍ ျပည္ေလးမ်က္ႏွာ သြက္သြက္ခါျဖစ္ပံုကို…

"ခုနစ္ျဖာအင္၊ အႀကီးတင္၍၊ မင္းတြင္ေသခ်ာ၊ မေစရာသား၊ 

လူမွာလူယုတ္၊ လူအစုတ္ကို၊ ဥကၠဌႀကီး၊ တင္ၿပီးထိုေရာ္၊ 

ခန္႔ထားေသာ္လည္း၊ မေလ်ာ္တံုၿမိဳ႕၊ မွဴးမတ္တို႔ကား၊ ဆယ္ဖို႔တဆ၊ 

အမွ်မွ်ျဖင့္၊ သမၼတစဥ္ေလွ်ာက္၊ ျမတ္ေရႊေမွာက္တို႔၊ ခံေကာက္ခြဲယူ၊ 

နည္းရွိမူလည္း၊ မထူစြာဘိ၊ ရမိရေစ၊ ေရႊေငြမက္ေမာ၊

ရမၼက္ေျပာ၍၊ ရက္ေရာလွစြာ၊ ကိုခ်မ္းသာက၊ သတၱ၀ါဗိုလ္ေျခ၊ 

ညက္ေၾကျပဳန္းတီး၊ ဆံုးရံႈးႀကီးလ်က္၊ မီးႏွင့္အတူ၊ ပူလင့္ကစား၊ 

သနားမတဲ့၊ စားမကဲ့သို႔၊ ခ်ဲ႕ခ်ဲ႕ထြင္ထြင္၊ ေခၚငင္မင္းေစ၊ 

ႀကိမ္းမ်ားေထြျဖင့္၊ ေမႊေမႊေႏွာက္ေႏွာက္၊ ျပဳတံုေျမာက္၍၊ ေတာက္လုဘနန္း၊

ေနရွိန္ျမန္းသား၊ ပန္း၏သဖြယ္၊ ကြယ္ခဲ့သုခ၊ ပခဲ့တရား၊

ပါးခဲ့ျဗဟၼစိုရ္၊ မ်ားထိုထိုႏွင့္၊ ခိုရာမရ၊ ေန႔ကာလ၌၊ 

ဖ်က္ထမင္းေစ၊ ညေရာက္ေခ်လည္း၊ ေမႊသည့္ခိုးသား၊ လြန္ေျမာက္ျမားလ်က္၊

တရားမဲ့လတ္၊ ယြင္းခဲ့လြတ္မွ၊ ဖြတ္ျဖစ္မိေက်ာင္း၊ ျမစ္ေၾကာင္းမခ်မ္း၊

အက်င့္သြမ္းသို႔၊ စူးစမ္းမဲ့လတ္၊ မွဴးမတ္မည္မည္၊ အႀကီးတည္၍၊

ျပည္ေလးမ်က္ႏွာ၊ သြက္သြက္ခါသည္၊ ခ်မ္းသာမယွဥ္ ကြာေစတည္း"

ဟူ၍ စပ္ဆိုထားပါသည္။

——————————————–
ရာျပည့္စာအုပ္တိုက္ ၁၅ ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရစာစဥ္ ၁၂ 

ေရႊကိုင္းသား (1912-1987) ၏ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း စာေပႏွင္ ့အျခားစာတမ္းမ်ား စာအုပ္

ပထမအႀကိမ္ (ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀)ပါ…

ျမန္မာစာေပႏွင့္ ပန္းခ်ီအႏုပညာ ေဆာင္းပါး [စာေပႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ စာတမ္းမ်ား (၁၉၆၄)။ မိုးဦးပန္းစာေပတိုက္၊ မႏၱေလး။ စာ (၁၄-၄၂)] မွ … ကူးယူေဖာ္ျပသည္။

Be Brave To Meet Difficulties by U Sandima (Salin)

ဦးစႏၵိမ (စလင္း)
၏
” အခက္အခဲ ရဲရဲၾကည့္ပါ “
ေဆာင္းပါး

( အေတြးအျမင္ စာစဥ္၊ အမွတ္ (၂၂၅)၊ ၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာလ မွ )

1/2010 Announcement by Basic Education Students Union (BESU)

ခြပ္ေဒါင္းအလံ အလြဲသံုးစားလုပ္ျခင္းအား ရႈတ္ခ်ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ (၁/၂၀၁၀)

BESU Statement (1-2010) http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=31025305&access_key=key-88ndgw35ls2g5me3u2l&page=1&viewMode=list

အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ

I Don’t Want The Bloody Buma

ေသြးခ်င္းေတြ ေသြးခ်င္းခ်င္း ထပ္မနီေစခ်င္

ျမန္မာျပည္က ႀကီးနိုင္ငယ္ညွင္းၿပီး အာဏာယစ္မူးတတ္ၾကတဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြဟာ သက္ဦး
ဆံပိုင္စနစ္ကေန ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့တယ္လို႔ ယူဆလို႔ရနိုင္ၿပီး ဒီကေန႔အထိလည္း စဥ္ဆက္မျပတ္
သက္ေရာက္ေနေသးကာ လူတန္းစားအဆင့္ဆင့့္ တံုးေအာက္ကဖားေတြလို ျပားေနၾကရတာ
ခံစားတတ္သူ့ ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။

အသက္၊ ေသြး၊ ေခၽြး နဲ႔ မ်က္ရည္ပင္လယ္ေတြလည္း ေဝေနခဲ့ၾကရတာ ေထာင္စုနွစ္တစ္ခုေတာင္
ျပည့္ဖို႔ သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာ၊ ခံျပင္းေဒါသထြက္စရာ၊ အံၾသတုန္လႈပ္စရာ
ေတြနဲ႔ ရွက္ရြံ႕စရာေတြ မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးေပမယ့္ မက္စရာ လုပ္ပိုင္ခြင့္
အာဏာနဲ႔ (လူထုဘဝမွာ အခရာက်တဲ့) သတင္းက႑ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်ယ္လွယ္ၿပီး “တိုင္းျပည္
အတြက္” ဆိုတဲ့ မရိုးနိုင္တဲ့ ဓါတ္ျပားေဟာင္းကိုဆက္ဖြင့္ရင္း လိုရာကိုဆက္ဆြဲ ေနခဲ့ၾကတာလည္း အဆံုးဆိုတာ မျမင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပါ။

“ေသာင္းက်န္းသူ၊ သူပုန္” ေတြလို႔ နာမည္တပ္ၿပီး မိသားစုေတြ အားလံုးနဲ႔ေပါင္းမွ ၃-၄ ေထာင္
ေလာက္သာသာ အေရအတြက္ရွိတယ္လို႔ ဆိုတဲ့တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြဟာ ဒီကေန႔အထိ
“စြမ္းစြမ္းတမံ ေခ်မႈန္း” ခံေနခဲ့ၾကရတာေတာင္ ေလ်ာ့မသြားပဲ ပိုတိုးလာခဲ့ၾကတာ “ဆန္းက်ယ္တယ္”
လို႔မ်ား ဆိုၾကရေလမလား။ မဟုတ္ရင္လည္း ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးေတြရဲ့ မေအာင္ျမင္တဲ့လုပ္ဇာတ္တစ္ခု
ဖံုးလို႔မရ ဖိလို႔မနိုင္ ျဖစ္သြားခဲ့လား။

“ရဲေသာ္မေသ ေသေသာ္ငရဲမလား” သံၿပိဳင္သီခ်င္းေတြဆိုၿပီး အစီး ၃-၄၀ ေသာ ကားတန္းေတြနဲ႔
“တရားေသာစစ္” ကိုဆင္ႏြဲဖို႔ ထြက္သြားရာက ၄-၅ စီးေလာက္နဲ႔ ေခ်ာက္ခ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္သည္
ေတြ ျပန္တင္လာတဲ့ အျပန္ခရီးေတြကို ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားေပၚက အသြားတံုးက ေအာင္သေျပနဲ႔ ပန္းကံုး
ေတြ စြပ္ေပးခဲ့သူမ်ား မျမင္မိၾကတာလား၊ မဟုတ္ရင္လည္း မျမင္ခ်င္ၾကတာလား။

နွစ္စဥ္ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ မေရတြက္နိုင္တဲ့ အသက္ဆံုးရံႉးမႈေတြဟာ တနိုင္ငံလံုး ဆင္းရဲ
ခၽြတ္ျခံဳက်မႈနဲ႔ အမုန္းေတြျပည့္လွ်ံေနတဲ့ ေသာင္း၊ သိန္းမကတဲ့ စိတ္နွလံုးေတြကို ေမြးထုတ္ေပးဖို႔
အာမခံခ်က္ေတြပါ။

“သူပုန္ေတြက ရဲေဘာ္ေတြကို ေသနတ္နဲ႔ေတာင္မပစ္ပဲ လက္ဗလာနဲ႔တင္ တက္ဖမ္းၾကတယ္” ဆိုတဲ့
သတင္းမ်ိဳးေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ အမုန္းတရားေတြ ေလာင္မ်ိဳက္
ေအာင္ အလုပ္ခံခဲ့ၾကရသလဲဆိုတာ ေတြးမိနိုင္ဖို႔ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ျဖစ္မလာနိုင္ရင္ေတာ့လည္း အနာဂါတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သိပ္မရွိနိုင္ပါ။

ၿမိဳ႕ေပၚမွာ လမ္းမေတြေပၚ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဝမ္းစာေဖြရွာ စားေနၾကရခ်ိန္မွာ၊ ေတာထဲကေမာင္နွမ
ေတြဟာ အေၾကာက္တရားအျပည့္နဲ႔ သစ္ဥသစ္ဖုေတြ ရွာေဖြစားေနၾကရတာ သိေစလိုပါတယ္။

ရပ္ကြက္ထဲ အခ်ိဳ႕ေသာမိခင္ေတြ သူတို႔ရဲ့ စစ္ထြက္သားေမာင္မ်ားအတြက္ အပူေသာကေတြေဝေန
ခ်ိန္မွာ ဟိုအေဝး ေတာင္ကုန္းျပာျပာေတြေပၚက အေမွာင္ထဲမွာ စမ္းတဝါးဝါး တစ္တီတူးမ်ားလို
မလံုျခံဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ပုန္းေအာင္းအိပ္စက္ေနရသူေတြက ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ေဆးေပးခန္းမွာ စုတ္ျပဲေနတဲ့
ေငြစကၠဴေတြနဲ႔ လူတစ္ခ်ိဳ႕ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကရခ်ိန္မွာ သစ္ပင္၊ ဝါးပင္ေအာက္ စမ္းေရကိုေဆးလုပ္
ေသာက္ ေနၾကသူေတြ မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

ဒါေတြျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ၾကသူေတြအတြက္ သာယာယစ္မူးမႈေတြ ရရွိေနၾကသလား မေသခ်ာ
ေပမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ခံစားေနရသူေတြအတြက္ေတာ့ စကၠန္႔တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ
ေလာကငရဲထဲက အခ်ိန္ကာလေတြပါ။

ခုခ်ိန္မွာ တနိုင္ငံလံုး သံသယရွိစရာ ဗံုးေတြေပါက္ေနတာ ၾကားလာၾကရျပန္ပါၿပီ္။ စစ္ေရးျပင္ တိုက္ပြဲ
ေခၚသံေတြဆိုတာ ထပ္ၿပီးေျပာျပစရာေတာင္ လိုေတာ့မယ္ မထင္ပါ။

ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာခ်င္တာကေတာ့ “ဒီရူးသြပ္မႈေတြကို ရပ္တန္းက ရပ္လိုက္ၾက
ပါေတာ့” ဆိုတာပါပဲ။

ေတာင္းပန္ေမတၱာရပ္ခံေနတာ မဟုတ္ပါ၊ မသိနိုင္ေလာက္ေအာင္ အျမင္ပိတ္ပိန္းေနသူေတြ သတိ

ဝင္ေစဖို႔နဲ႔ ဒီျဖစ္စဥ္ႀကီးကို ရပ္တန္႔ေအာင္လုပ္ဖို႔ တတ္စြမ္းနိုင္သူမ်ားကို ေတာင္းဆိုေနတာပါ။
ေသြးခ်င္းေတြ ေသြးခ်င္းခ်င္း ထပ္မနီပါေစနဲ႔ေတာ့။

မန္းကိုကို
၂၉၊ ၀၄၊ ၂၀၁၀

http://mahnkoko.blogspot.com/